Familie Sevat; Apeldoorn

Het is een warme vrijdag 3 augustus 2018 als ik, camper nr. 12, sta te soezen in de warme zon. Helemaal schoon en gepoetst sta ik te wachten op mijn nieuwe huurders. “Drie uur”, hoorde ik Janno zeggen. Oké, dan heb ik nog een half uurtje. Maar nee, natuurlijk niet. Kwart voor drie en daar zijn ze al. Dat krijg je met die enthousiaste nieuwe camperaars, kunnen niet wachten.
Na een, zoals altijd, duidelijke en gedegen uitleg van Janno, zijn zij en ik er klaar voor. Ben benieuwd waar deze reis mij nu weer brengt.
Allereerst beland ik in Apeldoorn waar ik in hoog tempo wordt ingepakt. Ik denk dat het met mijn rust gedaan is, omdat ik begrepen heb dat we vanavond nog gaan vertrekken richting Hamburg.
Als iedereen is ingestapt, man, vrouw, dochter van 15 en twee Labradors, rijden we om zes uur richting Hamburg. Rijdt altijd prima die Duitse snelwegen en rond half 11 beland ik op een camperplaats even boven Hamburg. ‘s Ochtends na ontbijt vertrekken we richting Denemarken. Het plan is, zo begrijp ik, om in één keer Denemarken door te rijden en de Øresund brug over te steken. In Denemarken is het druk, dus pas tegen de avond belanden we bij Malmö op een mooie camperplaats. Ik word keurig achteruit ingeparkeerd en heb de hele avond prachtig uitzicht op de brug en zonsondergang.
Na de volgende stop Göteborg, via Oslo naar een mooie camperplaats aan het Oslofjord gereden. Prachtig uitzicht op de voorbij varende cruiseschepen. Toen besloten mijn vakantiegangers richting het westen te rijden. Door de prachtige bergen van het Hardangervidda nationale park. Wat een rust en ruimte, ik had af en toe wel een uur lang de weg voor mezelf, niemand voor me, niemand achter me. Overnacht in de buurt van Geilo op een camping van Nederlanders. De dag erop door gereden naar Flåm, daar werd ik op een grote camping neergezet maar wel met uitzicht op de beroemde Flåm spoorweg en wederom cruiseschepen.
De dag erna besloten mijn tijdelijke bewoners weer richting het oosten te rijden in verband met de slechte weersvoorspellingen. Nu moet ik zeggen dat ik één natte nacht in Flåm wel overleefd heb, maar ik hou toch ook wel graag mijn bandjes droog. Toen noordelijk van het Hardangervidda nationale park richting het oosten, veel (soms krappe) tunnels gezien, waarbij de langste 26 kilometer was. Indrukwekkend, zelfs voor mij als bereisde camper. Onderweg moest ik nog oppassen ook voor loslopende schapen voor mijn wielen. Volgende stop Nebyen, hier kon ik wegdromen, uitkijkend over een groot meer. Volgende dag richting de Zweedse grens, in Noorwegen nog overnacht bij Trøgstad op een leuke kleine camping. Ik werd strategisch zoveel mogelijk uit de wind geplaatst, windkracht vijf hier. De volgende dag de Zweedse grens over, en toen zagen we ‘m eindelijk in het echt: een eland. Ik was al voorbij tig waarschuwingsborden met elanden gereden maar niets gezien behalve schapen, maar nu zagen we ‘m in het echt.
Bij Trolhattan overnacht, beetje sombere camping, wellicht door de bossen en de miezer regen, geef mij maar mooi uitzicht. Maar goed, ik moet mijn huurders tevreden houden en die waren blij met het centrum op een kwartiertje lopen.
De volgende dag stond ik zo maar plotseling op een boot. Bij navraag aan mijn buurcamper bleek het de boot Helsingbør naar Helsingør te zijn. Even later stond ik weer met alle bandjes op de Deense bodem. Na nog even rijden werd ik op een camping neergezet aan zee. Het weer was regenachtig dus dat was wat minder. In de ochtend Sjælland en Fyn doorkruist. Het reed nu een stuk rustiger dan op de heen weg en de regen trok weg. Rond het middaguur kwamen we aan in Middelfart, waar volgens mijn bewoners een mooie camperplaats zou zijn. Nou inderdaad, mooi uitzicht op de Kleine Belt, gelukkig had ik nog net een plekje op de eerste rang zodat ik, de hele dag dromerig voor me uit kon sta…. maar wat zag ik daar, dolfijnen! Wat een aangename verrassing.
Volgende ochtend vertrokken richting Cuxhaven, helemaal binnendoor en voor ik het wist stond ik weer op een boot de Elbe over. Bij Cuxhaven aangekomen op zoek naar de camperplaats. Maar na vele bordjes ‘ferienwohnung’ en ‘fahrrad verleih’ voelde ik nattigheid, en dat was niet van de regen kan ik je vertellen. Na de camperplaats gevonden te hebben werd mijn vermoeden bevestigd: erg toeristisch en een camperplaats die nou niet bepaald gezelligheid uitstraalde. Gelukkig zagen mijn bewoners dat ook, dus rechtsomkeert. Uiteindelijk verderop aan de kust op een rustige camperplaats belandt. Laatste stop werd Ferndorf/Haren, een schitterende, mooie, nieuwe camperplaats. Hier kom ik zeker nog eens terug. Volgende dag zat de vakantie er bijna op. Terug naar Apeldoorn, hier werd ik uitgepakt en grondig schoon gemaakt. Tegen drie uur richting mijn thuisbasis Baak omdat ik, volgens afspraak, om 4 uur weer thuis zou zijn. Daar kon ik iedereen weer begroeten en moest ik afscheid nemen van mijn tijdelijke bewoners. Nou, ik kan namens hen zeggen dat ik reuze bevallen ben, de firma Oortgiese fantastisch is (maar dat wist ik natuurlijk al), de vakantie mooi was en na 2 dagen met mij leek het al of ze een week op pad waren. Mijn missie is geslaagd, het is weer gelukt om een aantal mensen toe te voegen aan het rijtje camper verslaafden. Ik zeg tot de volgende keer! Groetjes, camper nr.12