Hans & Dorien
24 januari 2021 arriveerde onze nieuwe hond met een busje uit Spanje. Eerder dan gepland waren we op facebook gevallen voor het lieve snuitje van deze straathond. Een jachthond die mogelijk door de jager is achtergelaten. Doordat we beiden veel thuiswerkten ivm Corona, zagen we een mogelijkheid om hem te adopteren: onze Zorro. Een zielig, angstig hoopje hond toen hij aankwam. Nu hadden we al een camper voor juni gereserveerd voordat Zorro in ons leven kwam. Hem achterlaten was geen optie. Wij zijn tot op heden de enige twee mensen waarbij hij zich op zijn gemak voelt. Na een mailtje naar Janno was het geregeld dat Zorro met ons mee mocht. Hem meenemen was wel spannend, voor hem en daarmee ook voor ons. We besloten eerst een paar nachtjes op een camping dicht bij huis te gaan staan om te wennen. Maar goed ook, bij het eerste ritje zat Zorro helemaal te trillen. Ach, gut…. Gelukkig hadden we al een tijdje geoefend met de auto, waar Zorro met een trapje in- en uitstapt. In en uit de camper was dan ook geen probleem. Zorro sliep in zijn mand onder het tafeltje. Met een lijn van 10 meter vastgebonden aan het trapje had hij voldoende vrijheid om wat rond te scharrelen. Na een paar dagen begon Zorro zich steeds meer thuis te voelen. Na een paar dagen Nederland op overvolle campings (want iedereen bleef blijkbaar hier) wilden we graag naar het buitenland. Frankrijk was begin juni nog code oranje, maar met een negatieve PCR-test konden we er toch heen. Eenmaal in Frankrijk zochten we met behulp van de app Campercontact campings uit waar vandaan we gemakkelijk konden wandelen en waar Zorro ook kon afkoelen in het water. In Nederland hebben we vooraf gereserveerd. In Frankrijk gingen we op de bonnefooi. Overal was het rustig. We stonden op mooie plekjes. Uiteindelijk hebben we alle drie een hele fijne vakantie gehad. Bij thuiskomst natuurlijk de camper goed schoongemaakt en bij aflevering hebben we meteen weer voor volgend jaar gereserveerd. |
Geef een reactie